دستم به جایی بند نبود و باید عمل می‌شدم. حتی خیلی از دوستانم وقتی متوجه شرایطم شدند به خانه ما آمدند و به من گفتند پول داری که می‌خواهی عمل کنی؟ که من خجالت می‌کشیدم به آنها بگویم پول ندارم.
هر چند فدراسیون جودو علی رغم تعلیق، بودجه قابل توجهی را از مسئولان ورزش کشور دریافت کرده، اما با این وجود یکی از ملی پوشان این رشته می‌گوید مسئولان فدراسیون هیچ هزینه‌ای را برای درمان آسیب دیدگی او پرداخت نکرده اند تا وی برای انجام عمل جراحی مجبور به فروش انگشتر مادرش شود!
محمد خوش بین در این خصوص، اظهارکرد: هفت سال است که ملی پوش رشته جودو هستم که دو سال پیش در اردوی تیم ملی جوانان رباط پایم در حین تمرین با خود مربی تیم ملی دچار آسیب شد و از آن روز بی توجهی‌های زیادی نسبت به من شد و فدراسیون اصلا پیگیر وضعیتم نبود و خودم با مصدومیتم پیگیر شرایط خودم بود.
وی ادامه داد: به فدراسیون پزشکی معرفی شدم و ام آرآی دادم، اما پزشکان تشخیص ندادند که مشکل پای من چیست و این عکسبرداری از پایم دو بار دیگر انجام شد، اما باز هم متوجه مشکل نشدند. من در همین حین در حال گذراندن خدمت سربازی نیز بودم. دو سال از این موضوع گذشت و من در این سال‌ها با مربیان زیادی کار کردم تا بتوانند شرایط پایم را بهتر کنند، اما نتیجه‌ای حاصل نشد. من پس از دو سال مجددا از اندیمشک به تهران رفتم و یک بار دیگر هم ام آرآی از پای من انجام شد.
این جودوکار اندیمشکی عنوان کرد: من یک روز به فدراسیون رفتم تا نامه‌ای برای درمان بگیرم که آن روز حدودای ساعت ۱۲:۳۰ ظهر بود که خانم کعبی دبیر فدراسیون وارد محل فدراسیون شد. او وقتی وارد شد به اتاق رئیس فدراسیون رفت و من هم از مسئول دفتر وی خواستم نامه ام را نزد خانم کعبی ببرد تا امضا کند که وی به من گفت نمی‌شود و خانم کعبی باید به اتاق خود برود و بعد نامه را برای امضا نزد او ببرم. سرانجام خانم کعبی به اتاقش رفت و نامه من را امضا کرد و من آن را به فدراسیون پزشکی ورزشی بردم که به من گفتند هزینه عملت بسیار می‌شود و پای تو کج و پرانتزی شده است و باید ساق پایت را بشکنیم و پلاتین بگذاریم و بر این اساس هزینه عمل شما زیاد می‌شود و باید فدراسیون جودو به تو کمک کند.
وی خاطرنشان کرد: من مجدداً به فدراسیون رفتم و وقتی قصد داشتم دبیر فدراسیون را ملاقات کنم، رئیس فدراسیون را هم دیدم، اما خیلی بی تفاوت از کنار من رد شد. به هر حال من به دبیر فدراسیون گفتم که وضعیت پای من به این صورت است و پای من با مربی خودتان در اردوی تیم ملی دچار آسیب دیدگی شد و از او خواستم که در بحث هزینه عمل به من کمک کنند که خانم کعبی به من گفت آقای میراسماعیلی رئیس فدراسیون ورزشکاران را دوست دارد و همیشه آنها را حمایت کرده است و ما نیمی از مبلغ هزینه عمل تو را می‌دهیم و مابقی اش را از طریق شهرستان خودت تأمین کن. او سپس با آقای مهرافشار دبیر هیات جودو خوزستان تماس گرفت و همین موضوع را به او نیز گفت و سپس به من گفت آقای خوش بین شما قهرمانان بسیاری در شهر خودتان دارید، برو و از آنها کمک بگیر و از استان خوزستان هم بخواهید مبلغی را تقبل کند و نصف مبلغ عملت را هم ما می‌دهیم.
خوشبین بیان کرد: من به خانه مان برگشتم و با آقای مهرافشار تماس گرفتم و به او گفتم دبیر فدراسیون با شما تماس گرفته است و از همه چیز مطلع هستید که به من گفت نامه‌ای برای ما ارسال کن و ما به شما کمک می‌کنیم. اما بعد از این که نامه را با متنی که خودش گفته بود برای وی ارسال کردم به من گفت که این نامه خوب نیست و متن نامه را عوض کن تا به تو کمک کنیم. مجدد نامه را برایش ارسال کردم، اما به من گفت ما اصلا پولی به تو نمی‌دهیم و وظیفه‌ای در این زمینه نداریم. بعد از این ماجرا که به حدود یک ماه پیش بر می‌گردد به آقای فضل الله پور رئیس هیات جودو خوزستان تماس گرفتم و داستان را برای او تعریف کردم، اما بعد، او هم با یک لحنی به من گفت ما وظیفه‌ای نداریم به شما پول بدهیم و فدراسیون باید به شما پول بدهد، زیرا در اردوی تیم ملی دچار آسیب دیدگی شدید.
وی ادامه داد: بعد نیز رئیس صنعت معدن و تجارت اندیمشک چندین بار با مسئولان جودو استان تماس گرفت که آقای فضل الله پور عنوان کرد که چشم کمک می‌کنیم، اما بعد متوجه شدم که چنین قصدی ندارد. خلاصه دستم به جایی بند نبود و باید عمل می‌شدم. حتی خیلی از دوستانم وقتی متوجه شرایطم شدند به خانه ما آمدند و به من گفتند پول داری که می‌خواهی عمل کنی؟ که من خجالت می‌کشیدم به آنها بگویم پول ندارم. حتی یکی از دوستانم به من می‌گفت چرا اینقدر ناراحتی و وقتی قضیه را برای او تعریف کردم و گفتم می‌خواهم انگشتر مادرم را برای عملم بفروشم به من گفت این کار را نکن و شماره کارتت را به من بده تا برایت پول واریز کنم که به او گفتم شما وظیفه‌ای ندارید که به من کمک کنید و فدراسیون باید کمک کند.
این جودوکار افزود: سرانجام من انگشتر مادرم را فروختم و به تهران رفتم و سه هفته پیش عمل کردم، اما بالاخره نه هیات استان و نه فدراسیون به من کمک نکردند. فدراسیون اصلا برایش اهمیتی نداشت و حتی از من نپرسیدند مشکل تو چیست و اصلا پزشک به تو چه گفته است؟ اکنون که من در پیج شخصی ام در اینستاگرام ویدئویی را منتشر و مشکل ام را مطرح کردم از شب گذشته دائما با من تماس می‌گیرند؛ نفراتی که با من تماس می‌گیرند از طرف رئیس فدراسیون هستند و حتی آقای مهاجری رئیس کمیته داوران فدراسیون نیز به من گفت تو اصلا حق نداشتی از جیب خودت هزینه کنی و به او گفتم آقای میراسماعیلی حتی مرا در فدراسیون دید، اما برایش اهمیتی نداشت.
وی بیان کرد: حتی شب گذشته نیز سه چهار نفر با من تماس گرفتند و گفتند آرش میراسماعیلی می‌گوید با او تماس بگیرید و جالب است خودش حاضر نشده است با من تماس بگیرد و نمی‌دانم آقای میراسماعیلی چرا حاضر نیست از غرورش دست بردارد. حتی او مجبور شد با آقای کریمی راد مربی ام در اندیمشک تماس بگیرد که به مربی ام گفتم چقدر اکنون به او برخورده که با شما تماس گرفته است.
خوش بین خاطر نشان کرد: کسانی که با من تماس می‌گرفتند عنوان می‌کنند آقای میراسماعیلی می‌خواهد بداند هزینه عملت چقدر شده است که به آنها گفتم کار از کار گذشته است، زیرا به نظر من اکنون می‌خواهند من آن ویدئو را از صفحه شخصی ام بردارم و بعد دو سه میلیون تومان به من بدهند و کار تمام شود.
وی گفت: جالب است که همه جودوکاران سکوت کرده اند. البته به صورت مخفیانه به دو سه جودوکار حقوق می‌دهند و به آنها می‌گویند حق ندارید به بقیه جودوکاران بگویید حقوق دریافت می‌کنید. آنها حقوق می‌گیرند و سکوت کرده اند و بعد امثال من که ۷۰۰ تا ۸۰۰ کیلومتر به صورت زمینی طی می‌کنیم تا به اردوی تیم ملی برسیم، حمایت نمی‌شویم. مربیان تیم ملی از بزرگ تا کوچکشان، همه می‌دانند که به جودوکاران ظلم می‌کنند، اما متأسفانه جرأت ندارند که حرف بزنند و جالب است در خلوت مان می‌گویند آقای میراسماعیلی حق ما را خورده است، اما همان‌ها اکنون با او عکس می‌گیرند و از او حمایت می‌کنند. آقای میراسماعیلی همه را نابود کرده است و حتی در شهر خودمان هم چند جودوکار داشتیم که آنها را هم خیلی اذیت کرد.
این ملی پوش جودو خاطرنشان کرد: به جودوکاران نسبت به ورزشکاران دیگر بیشتر ظلم می‌شود؛ ما با لباس جودوی خودمان و کفش خودمان تمرین می‌کنیم، ضمن اینکه در اردوی تیم ملی با مینی بوس‌های قدیمی ما را جا به جا می‌کردند و وقتی هم به خوابگاه برمی گشتیم در ظرف یکبار مصرف به ما غذا می‌دادند و حتی لیستی جلوی ما می‌گذاشتند که باید بعد از دریافت غذا آن را امضا می‌کردیم که مبادا دو غذا برداریم و کشک بادمجان‌هایی که شب‌ها به ما می‌دادند هم بماند. به هر حال به ما ظلم می‌شد و اگر هم مصاحبه می‌کنم برای این است که بعد‌ها شرمنده خودم نشوم که چرا این حرف‌ها را نگفتم. ظلم ببینی و حرف نزنی خیلی است.
وی عنوان کرد: سال ۸۸ کش تمرینی که به دیوار وصل بود، دَر رفت و به چشم مربی ام آقای کریمی راد برخورد کرد که چهار جراحی روی چشمش انجام شد و همه ایران این را می‌دادند و هر وقت می‌گویم من شاگرد محمد کریمی راد هستم به می‌گویند که چشمش سالم است؟ ولی بعد که قرار بود حکم دان خود را بگیرد، خانم کعبی دبیر فدراسیون بسیار او را اذیت کرد و هیچ خبری هم از آنها نشد، اما جالب است بعد از انتشار ویدئوی من در صفحه اینستاگرامم با او تماس گرفتند و انتظار داشتند او هم جوابشان را بدهد. به هر حال من تمام راه‌ها را رفتم، اما به در بسته خوردم و بعد آن ویدئو را در اینستاگرام منتشر می‌کردم و اگر آن مصاحبه را نمی‌کردم خیلی زشت بود. اما بعد از آن همه تلاش برای اینکه پول درمانم را تهیه کنم، اکنون با من تماس می‌گیرند که جواب آقای میراسماعیلی را بده و بگو چقدر هزینه درمانت شده است.
